Wild Woman

De Wild Woman is eind vorig jaar op mijn pad gekomen. Een vriendin van mij las het boek "Women Who Run With The Wolves", en mijn interesse was gewekt. Empowerment van vrouwen, zo klonk het voor mij. Vrouwen die hun eigen weg gaan, die hun intuïtie volgen, hun natuur. Voor mij wordt het steeds duidelijker dat ik mijn natuur op een laag pitje zet, onbewust. Ik het het gevoel dat ik niet heb geleerd hoe ik mijn natuur moet volgen of wat dat precies is.

Wat ik wel weet is het nastreven van een goedbetaalde baan, waar ik goed mijn best doe, gewaardeerd wordt, weet hoe ik mij moet gedragen om niet als intimiderend beschouwd te worden maar als sympathiek, sociaal, positief ingesteld, slimme en hardwerkende vrouw. Deze rol ken ik. Ik weet vaak eerder wat er van mij verwacht wordt door anderen dan wat ik zelf van een situatie vind. Alsof de energie die er woedt, ik deze meteen in kan voelen en als automatisch in mij opneem en mij hiernaar gedraag. Soms, als ik mij hiervan bewust ben, zie ik en voel ik dit heel duidelijk. Een klein voorbeeld, want juist in zoveel kleine momenten is er een kans om het patroon te zien en misschien zelfs te doorbreken. 

Gisteren was ik aan de wandel. Ik kwam op een kruispunt aan en ik kon kiezen of ik rechtdoor of linksaf wilde slaan. Recht voor mij kwam een ouder stel mij tegemoet gewandeld, en aan de linkerkant een man met twee honden die hij lijkend in toom moest proberen te houden. De man links wachtte met zijn honden zodat ik voorbij kon gaan. Mijn hersenen maakten meteen een invuloefening, deze man wacht hier omdat zijn honden niet goed zijn afgericht en hij gaat ervanuit dat ik rechtdoor ga en niet langs hem ga. Dit zorgde ervoor dat ik rechtdoor ging. Na een stukje te hebben gelopen realiseerde ik mij dat ik helemaal niet rechtdoor wilde gaan, maar linksaf had willen slaan, maar mijn 'people pleasing' tendencies, het invullen voor een ander, het automatische onderwerpingsgedrag voor anderen ten koste van wat ik wil, kwam naar boven. Dus ik keerde om en ging de weg in die ik in de eerste plaats al had willen gaan. 

Deze patronen komen voort uit diepe overtuigingen die ik heb geleerd, die ik mij eigen heb gemaakt, door het voor mijn gevoel afgewezen worden voor mijn eigen verlangens en wat ik wel en niet wilde, waar vervolgens op gereageerd werd met 'stel je niet zo aan', 'wees niet zo saai', waar ik daarna naar heb geluisterd. En ik geloofde dat ik mij aanstelde, dat ik saai was als ik bepaalde dingen niet wilde doen, dus ik ging mij aanpassen. Aanpassen op een manier die steeds meer van mijn intuïtie en mijn eigen ik verhulden.

En dit is precies waar het boek "Women Who Run With The Wolves" over gaat. Over het wegdrijven van je natuur, hoe je jezelf daarin kan verliezen, en hoe je weer in verbinding kan komen met je natuur. Dit gaat niet alleen over jouw eigen leven, maar over patronen die we al eeuwen lang meemaken en die generatie op generatie worden overgedragen. Het is niet bij jouzelf begonnen, maar dit ligt veel dieper. Het boek voelt voor mij alsof er eeuwenoude wijsheden in schuilen, met verhalen van stammen die mond op mond worden doorverteld, en hier nu op papier staan. Ik besef mij dat ik niet de enige ben die deze gevoelens ervaart maar dat dit iets veel groters is. Elke keer als ik weer lees uit dit boek voel ik mij meer verbonden met mezelf en voel ik een noodzaak om meer stil te staan bij mij eigen Wild Woman. Hoe kan ik ervoor zorgen dat ik meer vanuit mijn natuur leef? Zijn er vrouwen in mijn omgeving waar ik dit mee kan delen en waar we onze ervaringen samen kunnen bespreken?  

Voor mij heeft elk moment weer de mogelijkheid om je weer iets bewuster te maken van jouw eigen patronen en het moment bezit een keuzemogelijkheid; is dit de manier hoe ik wil reageren, hoe kan ik meer reageren vanuit mijn eigen kern en niet vanuit (on)bewuste patronen. En het belangrijkste hier is dat Rome niet in één dag gebouwd is, bekijk het van moment tot moment en reflecteer op deze momenten met een open, liefdevolle en compassievolle blik. Je bent hoe je bent door de dingen die je hebt meegemaakt, dit kan allemaal niet meer veranderd worden. Het heeft jou gemaakt hoe je nu bent. Waar je wel invloed op hebt is het huidige moment en de manier waarop je hiermee omgaat.